వలస

By Krishna Chaitanya Banala

పొగగొట్టపు పట్టణంలొ,  పొట్ట చేత పట్టుకొని 
తిరిగాము తిరిగాము, ఎన్నెన్నో వీధులు 
నడిచాము నడిచాము ఏవేవో దారులు 

అగ్గిపెట్ట మేడలలొ,  జీవలేమి గదులలోన 
గడుపుతూ ఉన్నాము  ఈ యవ్వన కాలాన్ని 
వెతుకుతూ ఉన్నాము ఈ జీవన సారాన్ని 

అమ్మ చేతి వంటల్ని, నాన్న గోరు ముద్దల్ని 
నెమరువేసి నెమరువేసి, విసిగెను ఈ ప్రాణం 
గురుతుచేసి గురుతుచేసి గడిచెను మా కాలం 

నవ్వులేని మోములతొ, యాంత్రిక ఈ జీవితములొ 
భవిష్యత్తు పరపతికై 
ఇస్తున్నాం ఈ క్షణాన్ని
పోస్తున్నాం మా జవాన్ని

ఎందుకు ఈ పోరాటం, దేనికి ఈ ఆరాటం
ఎంత చేసినా కాని  ఒక్క ముద్దకే కదా
ఎంత వేగినా కాని  నిద్ర తథ్యమే కదా

సొంత ఊరు వదిలేసి, ఇంట నీడ కాదనేసి 
కలలు కన్న రాజ్యాన్ని, ఏనాటికి కట్టేమో 
ఆశపడ్డ జీవితాన్ని ఎప్పటికి చుసేమో 

ప్రపంచం ఒ మంచె అని, జీవితమొక 
నాటకమని, తెలుసుకున్నా కాని 
ఆడటము పాడటము ఆపలేకపోతున్నాం 
వ్యసనాలను, విదివ్యధలను వీడలేకపొతున్నాం 

దూరదర్శినీలొ, చరవాణి కబుర్లలొ 
పరివారపు ప్రేమలను పంచుకుంటు, తెంచుకుంటు 
కలవారపు ఆశలను ఎంచుకుంటు సాగినాము 
  
ఈ మత్తులొ, గమ్మత్తులొ 
ఈది, ఎగిరి, పడి, లేచి 
దాటుతున్న ఈ వంతెన 
నా గమ్యము చేర్చేనో, అగమ్యముగ మార్చేనో ?