By Savita Baban Kunjir
क्षितिजावर सांडला , केशराई रंग नवा
दवबिंदूत भिजला, विहंगांचा संथ थवा
चुलीवरच्या पाण्याची , उब ऊबदार भारी
जळताना काड्यांची ,होते लगबग सारी
सडा शिंपला अंगणी, सुबक रांगोळी दारी
दान लक्ष्मी देत असे , वाटे कुबेराला भारी
तुळशी पाशी तेवते, मंद मंद तूप वात
इवलासा दिवा सांगे, झाक ना तू अंतरात
ओल्या केसांचा अंबाडा , डोईवर दिसे भारी
लावण्याची अप्सरा , सदोदित नांदे दारी
घंटा बांधून गळ्याशी ,कळप धेनूंचे निघाले
कण धुळींचे न्हावून , कोवळ्या उन्हात निघाले
देवघर गंधाळाले , जाईजुई देवाठायी
चंदनात न्हाऊ पाहे , पांडुरंग भक्ता पायी
जात्यावर आत्याबाई, ओवीवर ओवी गाते
मूठ मूठ देते दाणे , दान मुक्तीच मागते
उसळात कुटे कण्या , लयीमध्ये काकूबाई
मंथनात लोण्याच्या , विसळून निघे साई
दिस आला उगवून, घेऊन नवी उभारी
बाया बापड्याची, लगबग दिसे न्यारी
रम्य अश्या पहाटेला, साज केशरी नवा
घरा घरात होतसे, मनी मानव नवा Savita BK